Έχει παρατηρηθεί ότι ολοένα και αυξάνονται οι περιπτώσεις ανθρώπων, που βίωσαν «κρίση πανικού» τουλάχιστον μια φορά.

Ως κρίση πανικού ορίζεται το αιφνίδιο, έντονο και συνήθως τρομακτικό επεισόδιο άγχους και φόβου, το οποίο συνοδεύεται από πολύ έντονες σωματικές αντιδράσεις (εφίδρωση, γρήγοροι ή και δυνατοί καρδιακοί παλμοί, έντονος πόνος στο στήθος). Τα συμπτώματα είναι τόσο έντονα, που νομίζει ο πάσχων ότι παθαίνει καρδιακή προσβολή, ότι κινδυνεύει άμεσα η ζωή του ή ότι χάνει το μυαλό του.

Το έντονο άγχος και ο τρόμος φαίνεται σαν να μην απορρέουν από κάποιο γεγονός ή προφανή αιτία, η οποία να σχετίζεται με την ενασχόληση που είχε ο άνθρωπος λίγο πριν ξεκινήσουν τα συμπτώματα της κρίσης πανικού.

Ποια είναι συνήθως τα συμπτώματα;

Μία κρίση πανικού μπορεί να συμβεί οπουδήποτε και σε οποιαδήποτε στιγμή: ανάμεσα σε κόσμο, κατά την οδήγηση, σε διασκέδαση, στην εργασία ακόμα και κατά την διάρκεια του ύπνου.

Το να απευθυνθεί κάποιος σε γιατρό ή στο νοσοκομείο, όταν νοιώθει αυτά τα συμπτώματα για 1^η φορά είναι σωστό και αναγκαίο. Μόνο όταν γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις και διαγνωστεί ο πάσχον υγιής από ιατρικής άποψης, μπορούμε να μιλάμε για κρίση πανικού.

Από την στιγμή που θα συμβεί η πρώτη κρίση πανικού, δημιουργείται η ανησυχία «μήπως το ξαναπάθω». Μερικοί παρερμηνεύουν την κατάσταση σε τέτοιο βαθμό ώστε να νομίζουν ότι τρελαίνονται και «χάνουν το μυαλό τους». Παρ’ ότι η ζωή δεν απειλείται από τις κρίσεις αυτές, μπορεί να επηρεαστεί, αν το άτομο αρχίσει να φοβάται ότι θα το ξαναπάθει και ανησυχεί για την γνώμη των άλλων. Έτσι, μπορεί να αρχίσει να νοιώθει «ελαττωματικός» και να αποτραβιέται από την κοινωνική ζωή, προσπαθώντας να μην τον δουν. Ο φόβος αυτός είναι που αρχίζει να επηρεάζει την λειτουργικότητα του ατόμου και όχι οι κρίσεις πανικού.

Το πρόβλημα επιτείνεται αν ασχολείται συχνά μέσα στην ημέρα ερμηνεύοντας την παραμικρή ένδειξη (δύσπνοια, ταχυκαρδία, ζαλάδα, τρέμουλο) ως έναρξη επεισοδίου κρίσης πανικού. Συνήθως η έντονη ανησυχία αυτή οδηγεί πραγματικά στην δημιουργία ενός νέου επεισοδίου. 

Συνέχεια – Μέρος 2ο:  Αντιμετώπιση κρίσης πανικού